Het klimaat was reeds geschapen

Opgenomen in de structuren van Ruimtelijke Ordening

Het opzet van de stedenbouwkundige verordening toegankelijkheid

Hoewel we spreken over de ‘nieuwe regelgeving’ maakte toegankelijkheid reeds langer deel uit van bestaande regelgeving inzake Ruimtelijke Ordening.

• De Federale wet van 17 juli 1975 betreffende de toegang van personen met een handicap tot gebouwen toegankelijk voor het publiek. Deze wetgeving bepaalde dat voor welbepaalde publieke gebouwen slechts een stedenbouwkundige vergunning uitgereikt mag worden wanneer voldaan wordt aan welbepaalde toegankelijkheidseisen
• Het Decreet van 18 mei 1999 betreffende de organisatie van de ruimtelijke ordening waarin twee artikels uitspraken doen met betrekking tot toegankelijkheid:
  • Art. 54: toegankelijkheid van publieke gebouwen kan geregeld worden in een stedenbouwkundige verordening
  • Art. 100: vergunning wordt geweigerd wanneer niet voldaan wordt aan de regels inzake toegankelijkheid.
  • De inhoud van deze artikels werd tevens overgenomen in Vlaamse codex.
• Het Decreet van 28 mei 2004 vermeldt in de dossiersamenstelling onder art. 16, 2°, c de verplichting om een toegankelijkheidsmotivering toe te voegen. Met de harmonisering naar de omgevingsvergunning is dit besluit vervallen, maar blijft de toegankelijkheidstoelichting een verplicht onderdeel van het dossier.  Dit is opgenomen in het addendum over de verantwoordingsnota bij de omgevingsvergunning, en toe te voegen als ‘bijlage B26’

  ‘ een beschrijving van de ruimtelijke context van de geplande werken, meer bepaald: als het een gebouw betreft dat geheel of gedeeltelijk toegankelijk is voor het publiek: de al niet vergunningsplichtige voorzieningen om integrale toegankelijkheid te bereiken voor de personen met verminderde beweeglijkheid. Besteed daarbij bijzondere aandacht aan de voorzieningen die verder gaan dan de wettelijk vastgelegde normen.’   

De nieuwe stedenbouwkundige verordening is vanuit deze insteek ingebed in het bestaande vergunningsbeleid (Ruimtelijke Ordening).

De nieuwe verordening is ingebed in de structuren van Ruimtelijke Ordening. Dit is een evolutie waarin voor- en nadelen te onderkennen zijn:

• De toegankelijkheidsnormen zijn vervat in de voorwaarden voor het verkrijgen van een stedenbouwkundige vergunning. Gezien ze opgenomen worden in de voorwaarden zijn ze tevens afdwingbaar na uitvoering;
• Er is een vergunningsplicht van toepassing voor structurele elementen. Om deze reden moeten de normen inzake toegankelijkheid 'op plan afleesbaar' zijn in de fase aanvraag tot stedenbouwkundige vergunning. Dit betekende een vertaling naar op plan afleesbare  ruwbouwmaten. Toegankelijkheid is echter steeds afhankelijk van de afwerking. Deze bepaalt namelijk de mogelijkheid tot gebruik van het gebouw nadien. Om de keten van toegankelijkheid van een gebouw te garanderen werden tevens maten na afwerking opgenomen;
• De verordening is ingeschreven in het bestaande controle- en sanctioneringsysteem. Indien er bij uitvoering afgeweken wordt van de vergunde plannen, is er sprake van een bouwovertreding. Deze kan vastgesteld worden en gesanctioneerd.

Sinds 1 maart 2010 is de Vlaamse stedenbouwkundige verordening van kracht. Het opzet van deze regelgeving is publieke gebouwen beter bereikbaar, toegankelijk en bruikbaar te maken voor iedereen.

De gemeentelijke stedenbouwkundige ambtenaren voeren de controle uit op een voorliggend dossier en nemen in de fase van bouwaanvraag een cruciale positie in. Bouwheren en ontwerpers hebben in de concrete realisatie van projecten een belangrijke verantwoordelijkheid opdat de basistoegankelijkheid gegarandeerd is.

Sinds 31 maart 2011 zijn er een aantal wijzigingen doorgevoerd aan de Vlaamse stedenbouwkundige verordening toegankelijkheid. Meer informatie hierover is terug te vinden onder het deel "wijzigingen".

Lees meer over de wijzigingen van de stedenbouwkundige verordening toegankelijkheid>>