• T1. Een vakantiepark bouwt vakantiewoningen die privaat verkocht worden, vallen deze onder het toepassingsgebied?
• T2. Een toeristische verblijfsaccommodatie met 10 of minder dan 10 accommodaties, waaraan moet het gebouw voldoen?
• T3. Hoe meet ik de publiek toegankelijke oppervlakte van de verbruiksruimte?
• T4. Wat is een toeristische verblijfsaccommodatie of hoe tel ik het aantal accommodaties?
• T5. Moeten alle deuren van de accommodaties voldoen? (nieuw!)

Het gehele vakantiepark valt onder de toepassing art. 4 toeristische verblijfsaccommodatie.

Artikel 4 geeft aan dat als er meer dan 10 accommodaties zijn, de verordening van toepassing is op alle nieuw te bouwen, te herbouwen, te verbouwen of uit te breiden gemeenschappelijke delen; inclusief de toegangsdeur tot elke accommodatie. Bovendien moet 4% van elke accommodatievorm, met een minimum van 1, als aangepast beschouwd worden.

Aangezien de nieuw te bouwen vakantiewoning een private woning (eigendom van koper) is, kunnen er zoals artikel 4 aangeeft normen opgelegd worden voor de gemeenschappelijke delen (paden, niveauverschillen, sanitaire blokken, parkeerplaatsen,…) en de toegangsdeur tot de vakantiewoning.

Voor de private vakantiewoning zelf kan niet opgelegd worden dat deze als aangepast voorzien moet worden, daar het gaat om een private aangelegenheid. De geest van de verordening wil enkel normen opleggen aan delen die publiek toegankelijk zijn.

Wanneer het gebouw slechts een beperkt aantal accommodaties telt (max. 10) dan is de oppervlakte van de publiek toegankelijke verbruiksruimte van belang. Enkel indien deze groter is dan 150m² moet het gebouw aan de normen van de verordening voldoen.

Is dit laatste het geval, dan moeten de normen toegepast worden op:

• de verbruiksruimte: alle gelijkvloerse delen, alle niet gelijkvloerse delen waarvan de functie niet op een ander wel toegankelijk niveau aanwezig is.
• het sanitair dat bij de verbruiksruimte hoort
• de weg naar de verbruiksruimte en het bijhorende sanitair

Voor het berekenen van de oppervlakte moeten alle delen van de verbruiksruimte, zowel de gelijkvloerse als de niet-gelijkvloerse, samengeteld worden.

Net zoals bij alle andere gebouwen geldt de meetwijze zoals opgenomen in art.1, punt 22, namelijk de soms van de oppervlaktes van de binnenruimtes, berekend tussen de binnenzijde van de buitenmuren, inclusief oppervlakte van de binnenmuren. Dit betekent dus dat ook de niet gelijkvloers gelegen ruimten mee opgeteld moeten worden.

Een accommodatie is elk onderdeel van een toeristische verblijfsaccommodatie dat als aparte eenheid in zijn geheel voor tijdelijk verblijf wordt verhuurd, zoals, doch niet uitsluitend, eenpersoonskamers, tweepersoonskamers, slaapzalen, bungalows, chalets, vakantiestudio’s en trekkershutten, ongeacht het aantal personen dat er gelijktijdig kan verblijven.

Wanneer er na de handelingen aan een toeristische verblijfsaccommodatie meer dan 10 accommodaties beschikbaar zijn, is het volgende van toepassing:

• minstens 4% van elke accommodatievorm waar handelingen aan gebeuren, met een minimum van 1, moeten voldoen aan art. 22 t.e.m. 26 en van art. 30 t.e.m. 32
• de normen zijn van toepassing op alle nieuw te bouwen, te verbouwen, te herbouwen of uit te breiden gemeenschappelijke delen, met inbegrip van de toegangsdeuren tot elke accommodatie. Dit betekent dat alle toegangsdeuren tot alle accommodaties moeten voldoen, zowel voor (aan de publieke zijde) als achter (aan de private kamerzijde) de deur.